آیا بیمه درمان ارزش سرمایه گذاری دارد؟

بیمه درمان میتواند مکار و حلیه گر باشد. اکثر مردم جهان داشتن پوشش های بیمه ای را امری حیاتی می دانند و در زندگی روزمره خود نسبت به باقی مسائل، آن را در اولویت اصلی قرار می دهند. اما برخی دیگر بیمه را تنها تحمل می کنند و آن را هزینه ای اضافی می دانند؛ این دسته از افراد نه بیمه را دوست دارند و نه از آن متنفرند. اما متاسفانه برخی دیگر بر این باورند که بیمه هدر دادن پول است و می توان سرمایه ها را در موارد دیگر به کار بست. بنابراین مانند تمامی انواع بیمه، ارزش بیمه درمان نیز قابل بحث و ارزش گذاری است.

در آمریکا داشتن پوشش های درمانی اجباری است اما این بدان نیست که تمامی شهروندان این کشور به سمت آن هجوم میبرند. هنوز هم سهم قابل توجهی از آمریکاییها تحت هیچ شرایطی خواهان داشتن بیمه نیستند چرا که آنان به باور خودشان نمی خواهند با پرداخت هزینه های گزاف از شرکت های بیمه "شیطانی" حمایت کنند. البته دلایل متعدد دیگری نیز در این مسیر وجود دارد. برای این دسته از افراد، سرمایه گذاری در باقی موارد بر بیمه می چربد.

اما در قاره آسیا شدت و ضعف زیادی وجود دارد. هم‌ اکنون مردم چین ۴۰ درصد هزینه‌ های درمان را برعهده دارند و دولت این کشور قصد دارد تا سال ۲۰۱۵ سهم پرداختی مردم را به ۳۰ درصد برساند. اما در ژاپن، سهم مردم از هزینه‌ های درمان فقط ۱۸.۷ درصد است. سیستم بیمه درمان ژاپن دسترسی جامع به درمان را فراهم کرده و با وجود هزینه‌های بالای درمان، باعث شده که بیماران چندان نگران هزینه سلامت‌شان نباشند. اگرچه ۸۰ درصد بیمارستان‌های ژاپن خصوصی ‌اند اما بیمارستان‌ های دولتی از کیفیت بسیار بالایی برخوردارند.

در کشورهای عربی منطقه نظیر کویت و امارات نیز سهم مردم نهایتا ۳۰ درصد است. البته از قطر با عنوان دارنده ضعیف ‌ترین خدمات درمانی در جهان یاد می ‌شود ولی اوضاع در تمامی کشورهای عربی مثل قطر نیست. در کویت به علت جمعیت کم و درآمد بالا مردم تنها ۲۲ درصد از هزینه‌ های بهداشت و درمان ‌شان را میپردازند و در امارات هم تنها ۳۰ درصد از هزینه ‌های درمانی توسط مردم پرداخت می ‌شود.

در ترکیه مردم برای درمان خود ۲۸ درصد هزینه می ‌کنند. نظام بیمه ترکیه با کمک بیمه‌ های ملی و بیمه ‌های خصوصی برای تامین رفاه مردم تلاش می‌ کند و جالب اینجاست که دولت رقمی بیش از ۸۰ درصد هزینه‌ های دارویی مردم را متقبل می ‌شود.

چندی پیش نیز هند اعلام کرد که در نظر دارد بزرگترین طرح درمانی دنیا را اجرایی کند. به گفته "هارش واردهان" وزیر بهداشت هندوستان، این برنامه بزرگترین برنامه در جهان است که بر اساس اطلاعات کامل از بخش های بهداشتی، ‌خلاقیت و آخرین تکنولوژیها طرح ریزی شده است. او ادامه داد که روند اجرایی این طرح بزرگ جهانی به شدت توسط نخست وزیر کنترل می شود و ایده اولیه آن از طرح درمانی "باراک اوباما" موسوم به "اوباماکر" که تمامی شهروندان آمریکایی را تحت پوشش قرار می دهد،‌ گرفته شده است.

شبکه ای ایمن برای زندگی

تصمیم گیری و قضاوت درباه داشتن پوشش های بیمه ای برای فردی که جوان و سالم هستند یا حتی افراد پیر که سلامتی آنان رو به زوال است، امری آسانی نیست. به زبان ساده می توان گفت که بیمه مانند کمربند ایمنی است که فرد آکروبات در زمان نمایش آن را به کمر خود می بندد.

البته تحلیلگران، بیمه را تنها از منظر هزینه مورد ازیابی قرار نمی دهند، چراکه بیمه می تواند برای بسیاری از افراد تنها هزینه غیرضروری به شمار آید. هزینه این قبیل از پوشش به عوامل متعددی بستگی دارد که مردم عادی کمتر به آن توجه می کنند و آن را در کنترل دارند مانند سن. هزینه ای این پوشش ها حتی می تواند به مسائلی مانند مدت زمان و رقابت شرکت ها نیز بسط یابد.

اما باید این نکته را نیز در نظر داشت که بیمه های درمان تمامی موارد را تحت پوشش قرار نمیدهد و در برخی بیمه نامه باید موارد اضافی و تمامی مراقبت های پزشکی لحاظ شود تا بیمه گذار بتواند از آن بهترین بهره را ببرد. همچنین در موارد بحرانی درمانی، پوشش های بیمه ای به معنای تامین ابزارهای مالی است که در هنگام معالجه لازم می شود. در برخی از موارد می توان با قاطعیت گفت که برای افراد، داشتن بیمه انتخاب بین مرگ و زندگی است.